مقایسه سطوح آمادگی مدیران و کارکنان تربیت بدنی دانشگاه های کشور و ارتباط آن با تصمیم گیری اثربخش در سازمان مربوطه

چکیده فعّالیّت های مختلف مدیریت، نشان می دهد که جوهره اصلی این فعّالیّت ها تصمیم گیری است. طبیعی است که مدیران در خلا تصمیم گیری نمی کنند، بلکه عوامل مختلفی سبک و شیوه تصمیم گیری آن ها را تحت تاثیر قرار میدهد که از آن جمله سطح آمادگی مدیران و زیر دستان میباشد. از این رو آشنایی با شیوه ها و روش های تصمیم گیری و آگاهی از تکنیک های اخذ تصمیم برای مدیران واجد اهمّیّت بسیار بوده و به بهره گیری از این شیوه ها و ابزار هاست که توانایی مدیران در اخذ تصمیم ها کارآمدتر و مؤثّرتر افزایش می یابد. هدف این تحقیق بررسی تعیین سطوح آمادگی مدیران و کارکنان تربیت بدنی دانشگاه های کشور جهت تصمیم گیری اثربخش در سازمانشان می باشد. دراین خصوص یک سوال اساسی مطرح است که آیا سطح آمادگی زیردستان تعیین کننده سبک تصمیم گیری مدیران است یا علاوه بر سطح آمادگی زیردستان، سطح آمادگی مدیران هم در انتخاب سبک تصمیم گیری آن ها مؤثّر است؟ و چگونه می توان تصمیمات موفق تری اتخاذ کرد؟ روش تحقیق حاضر، از نوع توصیفی تحلیلی بوده و به شکل میدانی اجرا شده است. . این تحقیق در دو دسته دانشگاه های موفق و دانشگاه های ناموفق (با توجّه به شاخص هایی که برای ارزیابی عملکرد ورزش دانشگاه ها مشخّص شده است) انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که سطح آمادگی زیردستان به تنهایی عامل تعیین کننده سبک تصمیم گیری مدیران نیست، بلکه سطح آمادگی خود مدیر نیز در تعیین سبک تصمیم گیری وی مؤثّر است.